- Γιορτάζω την Κυριακή της Ανάστασης στεγνή. Όχι χωρίς κρασί, αλίμονο!
Χωρίς βροχή εννοώ. Αλλού ναι, έβρεχε – μας το είπαν φίλοι με τους οποίους
ανταλλάξαμε ευχετήρια τηλεφωνήματα. Στις Αφίδνες, μόνο ένα αεράκι,
τσουχτερό στιγμές-στιγμές, θύμιζε ότι δεν ήρθε ακόμα το αληθινό καλοκαίρι.
Τέλεια ήταν, μην τα θέλουμε όλα δικά μας! Εύχομαι σε όλους «Και του
χρόνου!» - Καταθέτω δύο θεματάκια γιατί με στενοχωρούν κι αν δεν τα πω σε σας σε
ποιον θα τα πω; Είναι σχετικά με την Ακολουθία των Παθών, την
Μ.Παρασκευή. Λοιπόν… - Συγκινούμαι με τον Επιτάφιο, θεωρώ ότι παρακολουθώ την κηδεία ενός
αγαπημένου προσώπου. Θα ήθελα στην εκκλησία μία ατμόσφαιρα πένθους,
χαμηλούς φωτισμούς από σκούρα κεριά, σκούρα ρούχα για τους πιστούς, τους
ιερείς με τα μαύρα ράσα τους. Όταν αυτά λείπουν, μου λείπει η αίσθηση ότι
πενθούμε τον Χριστό μας. Δεν πενθείς με άσπρες και κόκκινες ζακέτες, ούτε
με χρυσά άμφια. Αυτά είναι για την Ανάσταση, λαμπερά και γιορτινά. Πολίτες
και ιερείς φορούν τα καλά τους και δείχνουν τη χαρά τους που Εκείνος
αναστήθηκε. Με τα ίδια δείχνουν και τη θλίψη τους που πέθανε; Πάει; Κάπου
χάνεται κάτι. Ή κανόνες ντυσίματος δεν υπάρχουν ή θλίψη ψυχής. Μήπως και
τα δύο; Λυπάμαι που το σκέφτομαι, αλλά πιο πολύ που το βλέπω. - Αδυνατώ να καταλάβω γιατί υπάρχουν στον Ι.Ν. Μητροπόλεως μυστικοί
αστυνομικοί – πείτε τους σεκιουριτάδες, φουσκωτούς…το ίδιο κάνει. Ένα
βήμα από τον Αρχιεπίσκοπο που λειτουργεί, γιατί; Μήπως ζαλιστεί και πέσει;
Τόσος κόσμος υπάρχει να βοηθήσει. Μήπως του επιτεθεί κάποιος; Έχει
εχθρούς ο Μακαριότατος; Τι είναι αυτό το αταίριαστο θέαμα που μεταβάλει
τον ανώτατο λειτουργό της θρησκείας μας σε πολιτικό πρόσωπο που έχει
ανάγκη φύλαξης; Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος λόγος που αγνοώ. Πιθανόν.
Βέβαιον είναι ότι ωραίο θέαμα δεν είναι. - Ισοζυγίζω τη κακή διάθεση με μία βαθύτατη χαρά, πάλι από την εκκλησία.
Στον Ι.Ν. Αγ.Τριάδας στον Πειραιά αυτή τη φορά. Ακούω υπέροχη φωνή να
ψέλνει, δυνατά και καθαρά, με τα λόγια χρωματισμένα από το αντίστοιχο
συναίσθημα. Μένω να κοιτώ την εικόνα. Νεαρός Ασιάτης, έστεκε στο
αναλόγιο κι έψελνε, απταίστως, λόγια χριστιανικών ύμνων σε βυζαντινές
μουσικές, βράδυ Μ.Εβδομάδας. Αυτό μάλιστα! Λέτε να είναι μόνιμος ψάλτης
στην Αγ.Τριάδα; Να πάω να τον ακούσω από κοντά. Αξίζει. - Λέω να μείνουμε στο θέμα με κάτι άλλο, κι αυτό σχετικό με άσμα είναι.
Πέφτω σε μία τηλεοπτική συνέντευξη του κ.Τερλέγκα και μένω λίγο, από
περιέργεια. Μια χαρά τα έλεγε ο καλλιτέχνης, γενικώς. Ειδικώς, του ζήτησαν
να τραγουδήσει κάτι κι εκείνος, μια χαρά πάντα, τραγούδησε: «Δυό αστέρια
μάτια έχεις / με κοιτάς και με κατέχεις». Μεγαλειώδες, μιλάω σοβαρά. - Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου.
