“Η ΙΕΡΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ” – ΝΤΙΝΑ Σ. ΜΗΤΣΟΥ

Στις 24 Απριλίου 2019, Μ. Τετάρτη, έφυγε από τη ζωή, ο Παπαχρήστος Σταματίου, που γεννήθηκε στην Ανάληψη –Σούρπη-.  Σε νεαρή ηλικία, πήγε στη μονή του Αγίου Σεραφείμ. Εκεί, κοντά στον ηγούμενο Κυριάκο, που ήτανε θείος του, γαλουχήθηκε τον λόγο του θεού. Αφού πέρασε ο καιρός, έφυγε μπολιασμένος τα ιερά και τα όσια.

 Έπειτα, διορίστηκε στον ΟΤΕ και όταν πήρε τη σύνταξή του, με συνειδητή επιλογή, αποφάσισε να γίνει κληρικός και ζήτησε να υπηρετήσει το ποίμνιό του στην Κορώνεια, αφού η πρεσβυτέρα του ήταν από εκεί. Με πολύ σεβασμό και αγάπη, κήρυξε το  «χρωματιστό ευαγγέλιο».

 Η κηδεία του έγινε στην Κορώνεια, το Μ. Σάββατο, όπως και η ταφή του, την οποία επέλεξε ο θεός την ημέρα του Χριστού. Αφήνοντας πίσω του την πρεσβυτέρα του και δύο αξιόλογα παιδιά, τον Θανάση και την Σεραφημεία, τον γαμπρό του Στράτο, τη νύφη του Βούλα και έξι παλικάρια, τα εγγόνια του. Έφυγε όπως του άξιζε, μέσα στη ζεστασιά της μεγάλης του οικογένειας, αφήνοντας παρακαταθήκη ιερές εντολές.

 Στην εξόδιο ακολουθία του, πρωτοστάτησε ο Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κκ Γεώργιος, ο Παπαχαράλαμπος Χατζηχαραλάμπους, ο ιερέας της Κορώνειας Παπαχαράλαμπος Μπελεσάκος και άλλοι ιερείς, όπως και πλήθος κόσμου.

Υπηρέτησε την ενορία του με ήθος και αγάπη, από το 1987 έως το 2012. Έκανε πολλά έργα, όπως το ότι έφερε τον άγιο Νικόλαο, προστάτη του χωριού, στην αρχική του μορφή και βελτιωμένη. Επιπλέον, με τη βοήθεια και τις γνώσεις του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, αναστήλωσε τα ερημοκκλήσια του χωριού: τον άγιο Ταξιάρχη, τον άγιο Νικήτα και τον άγιο Γεώργιο.

 Αυτά τα ερημοκκλήσια ημερεύουν το χώρο αι όταν βρεθείς εκεί, θα σε καλωσορίσουν και θα σε προσκαλέσουν να μπεις μέσα, για να σε παρηγορήσουν και να σε ειρηνεύσουν. Εκεί πήγαινε και ο Παπαχρήστος για να προσευχηθεί και να αγαλλιάσει η ψυχή του από την ομορφιά της φύσης και τα κελαιδίσματα των πουλιών, που έκαναν την δική τους προσευχή στον Δημιουργό.

 Όποιος πιάνει σήματα θεϊκά, θα άκουσε φτερουγίσματα από τα χελιδόνια και από τα αηδόνια που πέταξαν από τον Άγιο Νικήτα και ήρθαν να συνοδεύσουν την ψυχή του Παπαχρήστου, πετώντας ψηλά για το ουράνιο ταξίδι του. Στην εξόδιό του, έφτασαν και οι μοναχές από την Αγία Παρασκευή, τις οποίες σεβόταν και βοηθούσε. Επίσης ήρθαν κοπέλες από το ορφανοτροφείο Λιβαδειάς, που επισκεπτόταν συχνά.

 Θυμάμαι τον επισκεπτόμαστε στο σπίτι του στην Κορώνεια και κουβεντιάζαμε με τις ώρες, διότι η πρεσβυτέρα είναι αδερφή της μητέρας μου, και διδάχθηκα πολλά από αυτόν. Τώρα, που είναι ουρανοπολίτης, ελπίζω να έχει τον δικό του Άμβωνα και να προσεύχεται στο θεό για όλους μας.

Πατέρα Χρήστο, υποκλίνομαι με πολύ σεβασμό στη μνήμη σου.     Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Κορώνειας που σε σκεπάζει και που τόσο αγαπούσες.

Θα σε θυμάμαι…

Ντίνα Σ. Μήτσου