Ποίημα: Ήσουνα μια παραίσθηση

Ήσουνα μια παραίσθηση

Είσαι ορίζοντάς μου εσύ

που πάω να προσεγγίσω

μα όλο πας μακρύτερα,

πώς να σε συναντήσω.

Είσαι αντικατοπτρισμός

κάλεσμα διψασμένου

κι εγώ για σένα έγινα

θύμα του φαινομένου.

Είσαι ψευδαίσθηση ακτής

του ναυαγού ελπίδα

το μάταιο μιας προσευχής

μέσα στην καταιγίδα.

Είσαι σαν μια παραίσθηση

στο άρρωστο μυαλό μου,

κάτι που ανυπόφορα

το ήθελα δικό μου.

Κι αφού εχάθη η προσμονή

χωρίς ελπίδα μόνος

θα ζήσω πια στο πουθενά

και συντροφιά μου ο πόνος.

Θανάσης Αποστόλου