Σε πολλούς πολιτικούς μας θα ‘θελα να τους τα ψάλλω,
γιατί μ’ όλα αυτά που κάνουν, πια δεν τους αντέχω άλλο.
Έρχονται στην εξουσία, με την ψήφο του λαού τους
δυστυχώς όμως σ’ εκείνον, ούτε που πηγαίνει ο νους τους.
Μας υπόσχονται τα πάντα και μετ’ αναλόγου ύφους
όμως ψέματα μας λένε να μας πάρουνε τις ψήφους.
Η κυβέρνησή μας κάνει πάντοτε του κεφαλιού της
και υιοθετεί σπανίως, γνώμη του αντίπαλού της.
Κι η αντιπολίτευσή μας δυστυχώς συνήθεια το ‘χει
σ’ ό,τι λεν οι κυβερνώντες, συνεχώς της λέει “όχι”.
Και για αντίρρηση είναι πάντα η διάθεσή της τόση
που δεν μπόρεσε από αυτούς ένα ναι, κανείς ν’ αρθρώσει.
Αγορεύουν διαφωνούντες, αραδιάζοντας ατάκες
και πλανώμενοι νομίζουν, απευθύνονται σε βλάκες.
Συνεχώς φιλονικούνε, σπανιότατα μονοιάζουν
και οι μεν των δε μονίμως τ’ άπλυτα στην φόρα βγάζουν.
Καθεστώς πια έχει γίνει ο αλληλοσπαραγμός τους
και ζημιωμένος βγαίνει πάντα ο φτωχός λαός τους.
Το ‘να κόμμα βρίζει τ’ άλλο κι όταν όλους τους ακούς
με αυτωνών αποκαλύψεις, βρίζουμε κι εμείς αυτούς.
Κι έτσι ερίζοντες τη φτάσαν την Ελλάδα μας στον πάτο
και τον άμοιρο λαό μας, τον αφήσαν μ’ άδειο πιάτο.
Έχουν πάντοτε τον νου τους στων κομμάτων τα οφέλη
και το μάρμαρο πληρώνει, ο φτωχός λαός εν τέλει.
Παραπαίουσα τη χώρα, δυστυχώς την καταντήσαν
και χωρίς αιδώ καμία, πάλι ψήφο μας ζητήσαν.
Κάποιοι απ’ αυτούς φροντίζουν, να ‘χουν και για τα εγγόνια
κι ο λαός ας υποφέρει απ’ τη φτώχεια τόσα χρόνια.
Το συμφέρον τους κοιτάζουν και δε νοιάζονται για μας
έχουν πάντοτε στον νου τους τα ευρώ και τας δραχμάς.
Και βουλευτική ασυλία έχουνε οι παραβάτες
και σπανίως τιμωρούνται, όταν κάνουνε απάτες.
Στην καημένη μας τη χώρα, όλα τα ‘χουν κάνει λίμπα
και εις το λαό μας λένε “φίλε σκάσε και κολύμπα”.
Δικαιούνται απ’ το νόμο κάμποσους για ορντινάντσα
και αρκετών είναι ο μισθός τους, χαρτονομισμάτων μάτσα.
Αν τις εκλογές τις χάσουν, πάλι εκλογές ζητάνε
και ξανά κατά διαβόλου, τον κοσμάκη να τον πάνε.
Με “θα-θα” εξαπατούνε, πάντοτε τους ψηφοφόρους
και στο δόλιο τον πολίτη βάζουνε συνέχεια φόρους.
Διορίζουνε συνέχεια πάντοτε τους κολλητούς τους
κι εις την αξιοκρατία, ούτε που πηγαίνει ο νους τους.
Και συχνά μες στη βουλή μας κάποιοι απ’ αυτούς κοιμούνται
και με δυο τετραετίες, συνταξάρα δικαιούνται.
Όμως πια δεν πάει άλλο, τους επήραμε χαμπάρι
και αν έτσι συνεχίσουν, να μην πω ποιος θα τους πάρει.
Να ‘τανε να τους κλειδώσουν, μέσα στη βουλή αντάμα
μέχρι να ομονοήσουν, κι έτσι να γενεί το θάμα.
Όλοι να συνεργαστούνε, μπας κι αλλάξει ο τόπος μοίρα
για να δει μιαν άσπρη μέρα, η Ελλάδα η κακομοίρα.
Οι τριακόσιοι Σπαρτιάτες πέσανε για να μας σώσουν
μα αρκετοί απ’ τους τριακόσιους, πάνε να μας εξοντώσουν.
Άμα κάποιοι αντιδράσουν, ένοχοι θαρρώ πως θά ‘ναι
και αυτοί θα είναι μάλλον που θα πέσουν να με φάνε.
Για αρκετούς από εκείνους, την εκτίμηση εκφράζω
νοιάζονται για την Ελλάδα και για τούτο τους θαυμάζω.
Και γι αυτό παρά τα λάθη, πάντα στη Δημοκρατία
όλοι να ‘μαστε πιστοί και ποτέ δικτατορία.
Εκεί στραμμένη να ΄χουμε, όλη την προσοχή μας.
το μην χείρον βέλτιστο, είπαν οι πρόγονοί μας.
Κι ο λαός μας όμως λέει, καλύτερα απ’ ολότελα
όλοι θα συμφωνήσετε, πως είναι η Παναγιώταινα.
Follow us: