Ο καθρέφτης ο εχθρός μου
Μ’ αγάπαγε ο καθρέφτης μου
κι εγώ τον αγαπούσα
γιατί με παρουσίαζε
όπως εγώ ποθούσα.
Εις στην ακμή της νιότης μου
νάρκισσο μ’ είχε κάνει
κι εγώ κορνίζα από χρυσό
ευγνώμων του ‘χα κάνει.
Όμως τα χρόνια πέρασαν
και μου ‘γινε εχθρός μου
αυτό που βλέπω μέσα του
δεν είν’ ο εαυτός μου.
Μου δείχνει άσπρα τα μαλλιά
το σώμα γερασμένο
ρυτίδες που το πρόσωπο
λες κι είναι οργωμένο.
Και μια στιγμή που γέλασα
με πήρε απελπισία
πεντ’ έξι από τα δόντια μου
δηλώναν απουσία.
Άλλη εικόνα έχω για εμέ
και άλλη ο καθρέφτης.
Μου έγινε αντιπαθής
ένας μεγάλος ψεύτης.
Τον έσπασα, δε θέλω πια
να τον ξαναντικρίσω
και με τις ψευδαισθήσεις μου
επέλεξα να ζήσω.
Γράφει ο Θανάσης Αποστόλου
Follow us:
