Στις διασταυρώσεις που είναι βασικοί κόμβοι για τα ορεινά χωριά μας, θα δει κανείς δάσος από πινακίδες, αυθαίρετα τοποθετημένες, με διάφορα χρώματα και μεγέθη, άλλες να γέρνουν και κάποιες γκρεμισμένες σε άθλια κατάσταση. Είναι να αναρωτιέται κανείς αν αυτό είναι δείγμα προώθησης του ορεινού τουρισμού, δείγμα αισθητικής αντίληψης, λειτουργίας της αυτοδιοίκησης και ιδιαίτερα των Επιτροπών Τουρισμού των Δήμων και της Περιφέρειας, αλλά και των αρμοδίων υπηρεσιών για τη συντήρηση των επαρχιακών δρόμων.
Χθες τρέχοντας μετά το Μπράλο προς το Σκαμνό, με σταμάτησε ένα αυτοκίνητο να με ρωτήσει πώς θα πάει στην Παύλιανη. Τους λέω «γυρίστε πίσω, στην πρώτη διασταύρωση αριστερά». «Δεν είδαμε κάποια ταμπέλα για την Παύλιανη» μου λένε. Πραγματικά περνώντας στη συνέχεια, είδα αυτό που περιγράφω: το δάσος των πινακίδων και την ταμπέλα της Παύλιανης και της Δάφνης γκρεμισμένες. Για τη Δάφνη σηκώσανε μια δεύτερη, αφήνοντας όμως την άλλη γκρεμισμένη. Για να είμαι ειλικρινής, σκέφτηκα ότι οι Παυλιανίτες δεν θέλουν άλλους τουρίστες και δεν θέλουν πινακίδες…
Ακούει κανείς;; Θα μου πείτε, τώρα με την εφαρμογή του χάρτη στο κινητό, δεν πρόκειται να χαθείς… Ε, τότε ας καταργήσουμε τις ταμπέλες να τελειώνουμε!
πηγή kaliterilamia.gr/ απόψεις πολιτών
