2  Φεβρ . 2021                                                                 Κυκλοφορώ και…

 

  • Ξεχνιέμαι ακούγοντας μία διαφορετική είδηση. Δηλαδή, δεν ήταν κορονο-ιός,  εμβόλια, φέρετρα, δεν ήταν κανενός είδους παρενόχληση, ούτε λεκτική ούτε ψυχολογική ούτε σεξουαλική, δεν ήταν πώς θα γίνεται το click + τούτο ή το click + άλλο ή το  click+ έτσι… Είπαν ότι στη Μιανμάρ έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα. Μιανμάρ, η παλιά Βιρμανία… στον κόλπο της Βεγγάλης, ορυζώνες,  τροπική βλάστηση, τίγρεις, λεοπαρδάλεις και πίθηκοι στα ψηλά δέντρα,  παγόνια πανέμορφα και πολύχρωμοι παπαγάλοι, ένας αλλιώτικος κόσμος που είχα ξεχάσει. Μ’ άρεσε που έτρεξε ο νους μου στη Μιανμάρ. Θα μου πείτε ότι η αναφορά έγινε λόγω του πραξικοπήματος, επεβλήθη μια δικτατορία στρατιωτικών με τα τανκς. Ναι. Κάτι τέτοιο είναι καλό; Ποτέ. Αλλά και η δικτατορία των ΜΜΕ με τον κορονο-ιό που μας επιβάλλεται νυχθημερόν αντέχεται; Όχι. Ούτε σαν εικόνα πια, ούτε σαν συνειρμός. Και δεν μας φέρνει στον νου ποτάμια και δάση και εξωτικά πουλιά και όλα τα όμορφα της μακρινής χώρας. Στενοχωριέμαι που την πλάκωσε η δικτατορία. Μπορεί να ξέφυγε για στιγμές ο νους μου, αλλά όχι και το μυαλό μου. Αλίμονο!
  • Τολμώ να σχολιάσω λόγια του Άινστάιν: «Θέλετε να γίνουν έξυπνα τα παιδιά σας; Διαβάστε τους παραμύθια. Θέλετε να γίνουν πολύ έξυπνα; Διαβάστε τους πολλά παραμύθια». Λοιπόν, για έξυπνα δεν ξέρω, σίγουρα όμως τα παραμύθια κάνουν τα παιδιά χαρούμενα. Φαίνεται ότι η χαρά αναπτύσσει την εξυπνάδα, αφού το είπε ο μεγάλος επιστήμων. Εγώ από Φυσική και Μαθηματικά δεν σκαμπάζω, ξέρω όμως από παραμύθια που αρέσουν στα παιδιά. Και σε πολλούς μεγάλους, όταν είναι αληθινά. Τα καλά παραμύθια δεν είναι ποτέ ψέματα. Σ’ αυτό θα συμφωνούσε και ο Άλμπερτ, ο γλυκός μου!
  • Μαυρίζω για  επικίνδυνη υπερβολή τους μαυροφορεμένους που μαζεύτηκαν σαν μαύρη θάλασσα στο Ισραήλ, για να παραστούν στην κηδεία ενός ραβίνου που πέθανε από κορονο-ιό, ετών παρά ένα εκατό. Θα έδινα ευχαρίστως στον  καθένα παρά μία τεσσαράκοντα. Ξυλιές. Η αστυνομία, πιο πρακτική, τους διέλυσε με τα δικά της. Καλά δεν έκανε;
  • Μοιράζομαι μαζί σας το ωραιότατο: «Καλύτερα μιας ώρας φιλάκια κι αγκαλιά, παρά σαράντα μέρες σπίτι και Χαρδαλιά!». Τι νόστιμο και πόσο ερωτικό! Κυρίως, όμως, χαίρομαι επειδή αυτό το αστείο-σοβαρό στιχάκι είναι γραμμένο πάνω στον Θούριο που κάποιος έχει μάθει και δεν έχει ξεχάσει. Κι ας το παραλλάσσει. Δεν είναι ασέβεια, είναι που υπάρχει μέσα του. Με το κανονικό τώρα…
  • Τιμώ το ’21: «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή» – Τα λόγια του Ρήγα Φεραίου, του Βελεστινλή, όπως μας τα έχουν πει οι δάσκαλοί μας, από το επαναστατικό του μανιφέστο (1796).
  •  Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου.

Γράφει η Μαρίνα Αντωνάτου

Follow us: